Cukrzyca jest chorobą endokrynologiczną, w której całkowicie naruszone są metabolity w wyniku niewystarczającego wytwarzania insuliny przez trzustkę.
Rozpoznanie cukrzycy powinno brać pod uwagęwiele czynników wpływających na jego rozwój, z których głównymi są dziedziczność i objadanie się, zwłaszcza nadmiar w diecie węglowodanów, które są łatwo trawione. Faktem jest, że poziom cukru we krwi drażni komórki wytwarzające insulinę. Jeśli jego poziom jest stale zwiększany w wyniku przejadania się, funkcje tych komórek są stopniowo zmniejszane.
Często wykrywanie i diagnozowanie cukrzycywystępuje po klęsce trzustki. I nie ma znaczenia charakter zapalenia trzustki: to jest zapalne, traumatyczne, naczyniowe lub inne.
Czasami rozpoznanie cukrzycy staje się możliwe po pojawieniu się objawów związanych z przeciążeniem psychicznym, nerwowym, z wstrząsami, z procesami zakaźnymi w organizmie.
Ponieważ choroba występuje dwojako, należy koniecznie przeprowadzić diagnostykę różnicową cukrzycy, co pomoże wykluczyć jedną z nich i potwierdzić drugą.
Według statystyk około 90% pacjentów cierpi na cukrzycę2 rodzaje. Niektóre objawy pozwalają na rozróżnienie, nawet zanim wyniki badań laboratoryjnych krwi i moczu pacjenta staną się znane. Należą do nich: wiek przekraczający granicę czterdziestoletnią; stopniowy początek; niezależność od pory roku; stabilny przepływ.
Dalsze objawy, dzięki którym jest to możliweprawidłowa diagnoza cukrzycy polega na uwolnieniu cukru wraz z moczem i zwiększeniu jego zawartości we krwi. Glikozuria i hiperglikemia są spowodowane przez utratę tkanek (w wyniku niezdolności wątroby i mięśni do zamiany cukru, który dostaje się do glikogenu z powodu niedoboru insuliny), zdolność metabolizowania cukru i przekształcania go w źródło energii. Przejawia się w nieustannym pragnieniu i przydziale dużej ilości moczu (czasem więcej niż sześć litrów dziennie). Jego ciężar właściwy jest wysoki ze względu na zawartą w nim zawartość cukru. Ponadto pacjent stale swędzi, szczególnie w strefie krocza, skóry, która jest już podatna na krostkowe zapalenie. Są naruszenia funkcji seksualnych.
Brak leczenia lub jego niewłaściwy przebiegprowadzi do progresji choroby i pokonania nerwów obwodowych, co przejawia się bólem kończyn dolnych i górnych. Następnie zmieniają się naczynia siatkówki oka i kłębuszki nerkowe, odpowiednio, występują zaburzenia widzenia i nerek. Rozwój miażdżycy i postęp jej objawów jest często promowany przez cukrzycę.
Choroba, która ujawniła się po raz pierwszy, wymagahospitalizacja w celu badania i wyznaczenia odpowiedniego leczenia, które utrzymuje się przez całe życie pacjenta. Od tego momentu musi pozostawać pod stałym nadzorem lekarza, najlepiej zapoznać się z historią choroby itp. Leczenie polega nie tylko na przyjmowaniu leków, wstrzykiwaniu insuliny, ale także na przestrzeganiu określonej diety.
Potrzebna jest terapia cukrzycowaniezależnie od postaci choroby. Co więcej, dzięki lekkiej formie wystarczy obyć się bez leków i zastrzyków. Najważniejsze - aby ograniczyć węglowodany. Nie powinny stanowić więcej niż połowę wszystkich posiłków. Ilość węglowodanów pomaga określić lekarza prowadzącego, biorąc pod uwagę wagę pacjenta, brak lub obecność otyłości, ogólny przebieg cukrzycy, charakter ludzkiej aktywności i zużycie energii. W okresie remisji ilość tłuszczu nie powinna przekraczać 25% objętości spożywanego pokarmu dziennie. Podczas zaostrzenia są całkowicie wykluczone, aby nie wywoływać rozwoju śpiączki cukrzycowej. Białka powinny stanowić 20% całkowitej objętości żywności.
Nie należy zapominać, że racjonalne, umiarkowane odżywianie to nie tylko sposób na utrzymanie stanu pacjenta, ale także główny sposób zapobiegania cukrzycy.
</ p>>
