A.S. Puszkin jest największym pisarzem i poetą XIX wieku. Z jego pióra wyszło wiele cudownych dzieł. Głównym dziełem Puszkina jest "Eugeniusz Oniegin". Praca odzwierciedla cechy życia szlacheckiej młodzieży XIX wieku.
"Eugene Onegin" - powieść w wierszu, niesamowitejego artystyczna perfekcja stylu i formy, lekkość i piękno języka. Ujawnia różnorodność problemów, które niepokoiły rosyjskie społeczeństwo na początku XIX wieku. W przedstawieniu wszystkich grup szlacheckich Puszkin odzwierciedla dwa najczęstsze problemy czasu: idealistyczne odejście od rzeczywistości i rozczarowanie.
Onegin i Lensky w powieści odnoszą się do "najlepszychosób w wieku „. Te obrazy Puszkina odzwierciedla same problemy, które były najbardziej istotne w tym czasie. Bohaterowie nie są zadowoleni z jakiegokolwiek blasku życia społecznego, które są traktowane jako zimny i pusty, bez złej wygląd i prymitywny wiejskiej codzienności. Obie postacie starają się odnaleźć sens życie, coś wyższe i jaśniejsze. Eugeniusz Oniegin i Lenski wyróżniać się od zwykłej arystokratycznego środowiska. Obaj są wykształcony, inteligentny, szlachetny. Bohaterów łączy szerokość zainteresowań i poglądów. to co przyniósł im bliżej siebie, a zapoczątkowało przyjaźni między nimi. pomimo różnic w naturze Ich sympatia w toku narracji jest wzmocniona i komunikacja staje się głębsza. Rozmowy wiejskie ziemianie znacząco różnił się od rozmów, które doprowadziły Oniegina i Leńskiego. Analizy ich zachowania, aspiracje i postawy pozwala nam zrozumieć, że te dwa znaki mają dociekliwy umysł, starając się poznać sens życia i odnoszą się do wszystkich obszarów ludzkiej egzystencji. naprężenia autorem które wpływają znaki debaty filozoficzne, moralne i polityczne problemy, które niepokoiły postępowych ludzi z tamtej epoki. Dlaczego, mimo podobieństw, był pojedynek Lenski i Oniegin? O tym w dalszej części artykułu.
Ci dwaj bohaterowie są głównymi postaciami wpraca. Są zupełnie inne, ale mają pewne podobieństwo. Ich obrazy to dwa sposoby, w jakie chodzili najlepsi przedstawiciele inteligencji właścicieli ziemskich z początku XIX wieku. Rozwój relacji bohaterów odzwierciedla ogromną różnicę między nimi, podkreślając nie tylko przeciwieństwo ich cech, ale także stosunek do rzeczywistości i ludzi wokół nich. Zakończenie tych dwóch sposobów może być albo ślepym zaułkiem, albo czyjąś śmiercią.
W Lenskoye był talent poetycki,romantyczny nastrój, aby go otworzyć. Widzi ideał nawet w „pustenkoy” Pretty Olga. Przyjaźń z Oniegina wiele znaczy dla Leny. W obrazie Władimira obrazu jest wyraźnie widoczne połączenie grudniowiec trendów, co daje podstawy, by przypuszczać, prawdopodobieństwo jej zbliżenia z najlepszych arystokratycznej inteligencji, aby przygotować powstanie w 1825 roku, co daje mu szansę stać się poetycki głos ludu. Wiara w przyjaźń, wolność, miłość jest celem życia i istotą Lena.
Ten bohater otrzymał klasycznego arystokratęedukacja. Nauczył się wszystkiego żartować, ale mimo to Oniegin otrzymał wiedzę, której potrzebował. Dla rozwoju umysłowego jest znacznie wyższy niż rówieśników. Eugene jest trochę zaznajomiony z twórczością Byrona, ma pomysł na twórczość Smitha. Ale cały jego entuzjazm nie budzi w duszy ognistych i romantycznych uczuć. Onegin spędza najlepsze lata, jak wielu młodych ludzi swoich czasów: w teatrach, na balach, w miłosnych przygodach. Ale wkrótce zrozumie go, że całe to życie jest puste, zazdrość, znudzenie i oszczerstwa na świecie, a ludzie bezsensownie palą swój czas, wydając swoje wewnętrzne siły na wyimaginowany blask. W rezultacie Oniegin traci zainteresowanie życiem, popadając w głęboką melancholię, ponieważ jego ostry i zimny umysł ma dość świeckich przyjemności.
Wśród inteligencji tego czasu było bardzopopularny traktat Rousseau (pisarz i francuski filozof) "Umowa społeczna". Zajmował się najważniejszymi problemami społecznymi. Najbardziej palącym problemem była kwestia struktury państwa. Problem relacji między władzą a ludnością, która miała prawo obalić rząd, naruszył porozumienie między związkiem państwowym a wspólnotą obywateli. Istniejący poddaństwo stworzyło w Rosji zarówno trudności polityczne, jak i gospodarcze. Postępowe myślenie przedstawicieli szlachty próbowało znaleźć rozwiązanie istniejących problemów poprzez doskonalenie i wdrażanie metod gospodarowania, użytkowania maszyn. Onegin i Lensky, których cechy porównawcze nie byłyby pełne bez wskazania rodzaju ich działalności, również zastanawiali się nad tą kwestią. Pierwszy był właścicielem wody i roślin, a drugi - bogatym właścicielem ziemskim. Kwestie etyczne, kwestie dobra i zła często były przedmiotem uwagi młodych ludzi. Moralne zasady teoretyczne, załamane w postaciach bohaterów, określają ich poglądy i ich działania.
Onegin i Lensky, cecha porównawczaktóre nie mogą obejść się bez wymieniania ich osobistych cech, były w różnym wieku. Vladimir - młodszy, jego namiętna dusza nie jest jeszcze rozpieszczana przez życie. Wszędzie szuka piękna. Oniegin, długo po wszystkim, słuchał gorących przemówień Lensky'ego z uśmiechem, próbując opanować swoją ironię. Dla Vladimir przyjaźni była pilna potrzeba. Onegin także "był przyjaciółmi ze względu na nudę". Ale Jewgienij ma szczególne przywiązanie do Władimira. Analizując pojedynek Lensky'ego i Oniegina, nie sposób nie zauważyć priorytetów jasno określonych w każdym z nich. Bardziej doświadczony bohater, mimo swojej pogardy dla światła, cenił sobie opinię, bał się wyrzutów i kpin. Być może właśnie z powodu fałszywego poczucia honoru Oniegin zaakceptował wyzwanie Lensky'ego. Vladimir bronił także czystości swoich romantycznych pomysłów przed sceptycyzmem przyjaciela. Widząc nieudany żart Oniegina jako zdradę i zdradę, Lensky wezwał go na pojedynek.
Onegin i Lensky, cecha porównawczaco pokazuje istotę różnic w ich poglądach, w trakcie rozwoju fabuły najlepszych przyjaciół zamienionych w wrogów. Pierwszy, który otrzymał wyzwanie i zrozumiał bezsens samej walki i jej zła, bierze ją. Morderstwo Włodzimierza zmienia całe życie Evgenii. Nie może już być w miejscach, w których doszło do tragedii. Zmęczony wyrzutami sumienia, Onegin zaczyna pędzić dookoła świata. Jednakże, jak widzimy później, zmiany zachodzą w jego duszy: staje się bardziej wrażliwy i sympatyczny dla ludzi, jego serce otwiera się na miłość. Jednak tutaj jest rozczarowany. Porównując wszystkie wydarzenia, można stwierdzić, że wszystkie jego nieszczęścia są zapłatą za życie bez celu.
Z całą pewnością można powiedzieć, że śmierćLensky jest symboliczny. Mimowolnie prowadzi to do idei, że romantyk, marzyciel, idealista - człowiek, który nie znał rzeczywistości, musi nieuchronnie zginąć, gdy się z nią skonfrontuje. Tak więc tacy sceptycy, jak Oniegin, nadal żyją. Nie można ich zarzucać z powodu ignorancji wobec rzeczywistości lub idealizmu. Oniegin dobrze zna życie, potrafi dobrze rozumieć ludzi. Co jednak dało mu tę wiedzę? Oprócz rozczarowania i śledziony, niestety, nic. Świadomość jego wyższości nad innymi stawia człowieka na dość niebezpiecznej ścieżce, co ostatecznie prowadzi do braku jedności z światem i samolubnej samotności. Ocalony z Oniegina jest mało przydatny dla społeczeństwa i nie jest szczęśliwy.
W swojej powieści Puszkin pokazał rzeczywistośćtak jak wtedy. Jego praca ostrzega, że w społeczeństwie gnijącym od wewnątrz, tylko przeciętni ludzie, których zainteresowania są płytkie i bardzo ograniczone, mogą znaleźć szczęście. "Zbędni ludzie" - Eugeniusz Oniegin i Lenski (esej na ten temat jest częścią szkolnego kursu literatury) - są nieszczęśliwi w tym życiu. Albo giną, albo nadal żyją spustoszeni i rozczarowani. Nawet wysoka pozycja i wykształcenie nie dają im szczęścia, nie ułatwiają im drogi. Świadomość własnych błędów przychodzi do nich zbyt późno. Trudno jednak winić samych bohaterów. Ich życie przebiega w warunkach światła, które dyktuje im reguły i umieszcza je w określonych warunkach. Ich postacie powstają od urodzenia pod wpływem tego, co dzieje się wokół nich. Jak mówi sam Puszkin, środowisko uczyniło Oniegina i Lenskiego, w gruncie rzeczy szlachetnych, inteligentnych ludzi, nieszczęśliwych i rozczarowanych.
</ p>>
