Francuski polityk Leon Blum był innypołączenie francuskiego patriotyzmu z sympatią dla teorii syjonizmu. Antysemickie uczucia, które czasem pojawiają się we współczesnym społeczeństwie, przypominają raz jeszcze byłego francuskiego premiera.
Miejsce urodzenia przyszłego głównego przywódcy ruchu robotniczego to Paryż. Data urodzenia - 9.04.1872 r. Data śmierci - 30.03.1950 r.
Jego ojciec był bogatym alzackim kupcem, producentem jedwabnych wstążek.
Blum najpierw studiował Leona w liceach Henry'ego Czwartego i Karola Wielkiego, a następnie ukończył High Normal School i University of Paris, gdzie studiował prawo. Studiował doskonale.
Sprawa Dreyfusa skłoniła go do zaangażowania się w działalność polityczną.
Od 1902 r. Stał się członkiem Partii Socjalistycznej.
W 1919 r. Paryżanie wybrali go na Zgromadzenie Narodowe.
W tym samym okresie starał się wywrzeć pewien wpływ na francuską dyplomację w celu zorganizowania żydowskiej struktury narodowej na terytorium Palestyny.
Na początku 1920 r. Blum Leon potępiłmówił o rewolucji październikowej i dyktaturze proletariatu. Wkrótce, od zwolenników rewolucji w Rosji, powstała Francuska Partia Komunistyczna, do której dołączył "L'Humanite".
Bliscy, którzy byli mniejszością, zorganizowali się we współczesną Francuską Partię Socjalistyczną.
Jako marksista Blum Leon nie chciał być częścią rządów "burżuazyjnych".
Sympatyzował z syjonizmem, a kiedy Chaim Weizmann zaprosił go do Agencji Żydowskiej, dołączył do niego w 1929 roku.
Od 1936 r. Blum Leon wstąpił do lewej koalicji, z której nieco później wyłonił się antyfaszystowski front ludowy, który uzyskał większość głosów w następnych wyborach.
04.06.1936 r. Leon Blum, którego biografia rozwinął się w tym okresie z powodzeniem, objął stanowisko premiera Francji.
Rządowy gabinet pod jego kierownictwem przyjąłkilka praw o charakterze społecznym. Ostatecznie zatwierdzono 40-godzinny tydzień pracy, wprowadzono mechanizm płatnego urlopu dla pracownika. Arabowie w Algierii otrzymali równe prawa z Francuzami. Nastąpiła nacjonalizacja Banku Francji i przemysłu wojskowego.
Perspektywiczny program reform społecznych przyjęty przez rząd Bluma wywołał protest w środowisku przemysłowym, który odmówił współpracy z gabinetem.
Wraz z tym, wewnątrz koalicjisprzeczności dotyczące promowania hiszpańskich republikanów w konfrontacji z faszystowskim reżimem. Premier zaproponował politykę nieingerencji, którą krytycy uznali za koncesję na faszyzm.
21 czerwca 1937 r premier został poproszony o rezygnację. Stało się to po tym, jak parlamentarzyści odrzucili propozycję wprowadzenia ustawy nadającej Gabinetowi Ministrów nadzwyczajne uprawnienia, które umożliwiałyby prowadzenie twardych działań w sferze finansów.
Po transformacji rządu frontu ludowego, Leon Blum, polityk o wielkim doświadczeniu praktycznym, został wicepremierem i zajmował go od 29 czerwca 1937 r. Do 18 stycznia 1938 r.
Od 13.03. 10.04.1938 był ministrem finansów.
Po okupacji Francji w 1940 r. Blum nie opuścił kraju. Podczas zwołania Zgromadzenia Narodowego w Vichy, wśród 80 głosujących przeciwstawił się przyznaniu władzy dyktatorowi Petainowi.
Rząd Vichy Bluma został uznany za winnego na początku wojny, w związku z którym postawiono go przed sądem.
We wrześniu 1940 r. Został aresztowany, aw 1942 rOn, wraz z innymi politykami z Trzeciej Republiki, został postawiony przed sądem. Ten proces demonstracji, zwany "Riomsky", miał na celu "ustanowienie i potępienie winnych klęski Francji".
W 1943 r. Pierre Laval wydał rozkaz deportacji Bluma do Niemiec, gdzie został umieszczony w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie. Tylko dzięki tej okazji pozostał przy życiu.
Jego brat Rene Blum miał znacznie mniej szczęścia, trafił do Auschwitz i tam zmarł.
Wiosną 1945 r. Leon Blum z obozu koncentracyjnego wyzwolił Amerykanów.
Po powrocie do Francji Blum został członkiem tymczasowego rządu de Gaulle'a. Brał udział w negocjacjach z Amerykanami w sprawie dużych pożyczek dla Francji.
W okresie od 16.12.1946 do 22.01.1947 Blum pełnił funkcję przewodniczącego Rządu Tymczasowego.
W 1947 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ rozważało przyszłość Eretz-Israel. Blum poświęcił wiele wysiłku, aby francuski rząd postanowił głosować za rezolucją, która przewidywała podział Palestyny na utworzenie na jej terytorium formacji państwa żydowskiego.
W 1948 r. Leon Blum, którego zdjęcie można było znaleźć w wielu gazetach, kierował francuską delegacją do ONZ. Od 28.07 do 05.09.1948 był wicepremierem.
03/30/1950 Blum zmarł w miejscowości Jui-en-Jos (departament Yvelines).
Biografia Bluma została szczegółowo zbadana przez Pierre'a Birnbauma, profesora Sorbony, który jest specjalistą od historii Żydów we Francji.
Wykonano dwa cele. Autor próbował dowiedzieć się, jakie jest znaczenie osobowości Leona Bluma dla historii Francji. Wraz z tym Birnbaum pokazał, że najważniejszym czynnikiem w kształtowaniu politycznego światopoglądu Bluma była żydowskość.
Ogromny wpływ na poglądy BlumaDreyfus. Miał przekonanie do życia, że polityk musi wyeliminować niesprawiedliwość w stosunku do konkretnej osoby, a dopiero potem zastanowić się, jak wyeliminować społeczną niesprawiedliwość jako całość.
Według Birnbauma, szybki politycznyKariera Bluma była wynikiem jego wybitnych zdolności intelektualnych, które z powodzeniem połączono z lewicowymi poglądami nabierającymi sił w społeczeństwie.
Aktywnie rzecz biorąc na poparcie DreyfusaBlum zdołał wyrobić sobie nazwisko. Następnie wstąpił do ruchu socjalistycznego, stojąc obok przywódcy socjalistów, Jean Zhores. Udało mu się zostać czołowym teoretykiem marksistowskiej ideologii.
Blum i Jaurès wierzyli w indywidualne prawoosobowość może być maksymalnie chroniona tylko w socjalizmie. Ich zdaniem najbiedniejsze grupy ludności, które wyłoniły się z najpoważniejszej potrzeby w warunkach systemu socjalistycznego, będą mogły aktywnie uczestniczyć w procesach rządzenia państwem.
Będąc w szeregach parlamentarzystów, Blum zdołał pokazaćsam w sobie wcale nie przypomina ortodoksyjnego marksisty. Nie powitał powstającego sowieckiego reżimu. Na początku 1920 roku w swoich artykułach odnotował katastrofalne skutki podboju władzy przez bolszewików.
Ostro skrytykował wykorzystanie masowego terroru nie jako środka ochrony bezpieczeństwa publicznego, ale jako głównego instrumentu administracji publicznej.
W latach trzydziestych francuscy socjaldemokraciStracili popularność, a wręcz przeciwnie, Partia Komunistyczna znacznie wzmocniła swoje stanowiska. W tym samym czasie nastąpił znaczny wzrost skrajnego prawicowego sentymentu.
Aby uniknąć zagrożenia ze strony właściwych sił, Blum musiał przezwyciężyć istniejącą niechęć wobec komunistów.
Krzesło premiera zdołało go zająć dopiero po tym, jak socjalistom i komunistom udało się zjednoczyć w strukturze zwanej "Frontem Ludowym".
</ p>>
