W odległej przeszłości, kiedy dołączył KrymRosja, obecna diecezja Odessa nazywała się Ekaterinoslav i Cherson-Tavricheskoy. W 1837 roku to rozległe terytorium zostało podzielone na dwa regiony, z których jeden obejmował miasto Odessa. Diecezja zaczęła nazywać się Cherson-Odessa.
W 1991 roku, kiedy Khersonutworzono niezależną diecezję, diecezje Odessy i Izmail. Jedną z postaci historycznych jest metropolita Gabriel, który był jednym z pierwszych, który uświęcił fundamenty Odessy, a biorąc trzy kamienie, położył je w fundamencie trzech świątyń miasta. Jego wysiłki stworzył męski klasztor w South Palmira, który został odkryty po śmierci pana.
W 1838 r. Dzięki pomocy drugiejArchpriest w mieście otworzył seminarium. W całym regionie noworosyjskim stała się liderem wśród takich instytucji. Diecezja Odessa jest bogata nie tylko w świątyniach i klasztorach. Z historii regionu wyróżnia się taka osoba, jak św. Innocenty (Borysow), nazywany rosyjskim chryzostom. Święty Innocent musiał służyć w najtrudniejszym dla Odessy czasie. Była wojna krymska z lat 1853-1857. Miasto było dwukrotnie zagrożone całkowitym zniszczeniem, ale wspólna modlitwa przed ikoną Matki Bożej, zorganizowana przez Ojca Innokenty, uratowała miasto i mieszkańców przed nieuchronną śmiercią.
Sto lat temu, w 1917 roku, w Rosji, na Ukrainiei inne miejsca przychodziły ciężko, gdy wróg zaatakował kościoły, duchownych i klasztory. Nie przeszedł tego losu i diecezji Odessy. W 1919 roku zamknięte seminarium duchowne, metropolita Odessy i Cherson przymusowo opuścił ojczyznę. Diecezja prawosławna została przejęta przez rewiwalistów - schizmatyków.
Tylko mały kościół w porcie, konsekrowany wcześć św. Mikołaja, pozostał wierny patriarsze Tichonowi. Służył jako wspaniały pasterz, lampa wiary i pobożności Jonah Atamansky. Dzięki niemu ortodoksja zachowała się w Odessie. Odnowiciele przetrwali do 1944 r. I dopiero gdy miasto zostało wyzwolone spod najeźdźców, diecezja odessa powróciła do prawdziwej służby dla Pana.
W latach radzieckiego ateizmu diecezja Odessa byłamiejsce, w którym spoczywał patriarcha Moskwy. Służył tam arcybiskup Nikon, który odrestaurował i naprawił większość świątyń w mieście i ożywił klasztor. Dzięki temu, że Odessa służyła jako letnia rezydencja Patriarchy, stale przybywali tu przywódcy RKP. Władze sowieckie musiały być lojalne wobec diecezji w Odessie. Było jej ciężko w latach prześladowań Chruszczowa, nawet w Odessie zamknięto kościoły i klasztory. Metropolita był wówczas Ojcem Borisem (Vicem), który cudem zdołał zachować Świętą Sobór Zaśnięcia Matki Bożej i Seminarium Teologicznego.
Ataki na prawosławie nie zostały jednak wstrzymane, awraz z rozpadem ZSRR Metropolitan Filaret rozpoczął ruch schizmatycki przeciwko kościołom. Udało mu się wywierać naciski na kler Ukrainy i jego część do podziału. Wraz z przybyciem Metropolitan Agafangel w Odessie życie Kościoła zaczęło się odbudowywać i ożywać. Do tej pory kościoły diecezji w Odessie są ozdobą i duchowym centrum miasta.
</ p>>
